20 χρόνια από την συνάντηση των απανταχού Λαρισαίων Εβραίων

27 Μαϊου 2021 από admin

20 χρόνια από την συνάντηση των απανταχού Λαρισαίων Εβραίων στις 25,26 & 27 Μαΐου του 2001

κείμενο της Μπέττυς Μαγρίζου

Ήταν μια σπουδαία ιδέα του τότε προέδρου της κοινότητας Μίνου Αλμπελανσή, που στην αρχή φάνταζε άπιαστη! Να συγκεντρώσουμε στη Λάρισα τους Λαρισαίους εβραίους, τους διασπαρμένους στην Ελλάδα και οπουδήποτε στο εξωτερικό για ένα συγκινητικό αλλά και χαρούμενο ταξίδι στις ρίζες μας. Δημιουργήσαμε την επιτροπή διοργάνωσης, με «ψυχή» της την Ρίτα Μωϋσή, με συμπαραστάτη ολόκληρο το Δ.Σ. της Κοινότητας και πολλούς εθελοντές. Αφού συγκεντρώσαμε τις διευθύνσεις, στείλαμε την πρόσκληση μαζί με το υπέροχο βιβλίο του Εσδρά Μωυσή «Η Εβραϊκή Κοινότητα της Λάρισας πριν και μετά το Ολοκαύτωμα» που μόλις είχε εκδοθεί με την υποστήριξη της κοινότητας. Το βιβλίο με τις μνήμες ερέθισε και ξύπνησε και το πιο σβησμένο συναίσθημα και ξύπνησε την νοσταλγία κι αυτό φάνηκε στην ανταπόκριση, που ήταν απίστευτη!

Οι προετοιμασίες εδώ πυρετώδεις, μας έφερναν πιο κοντά στο να φανταστούμε τι θα ήταν αυτό το τριήμερο αλλά αυτό που τελικά συνέβη, ήταν κάτι μεγαλειώδες.

Και ήρθε η μέρα που πάνω από 500 Λαρισαίοι στην καταγωγή, από όλα τα μέρη της Ελλάδας, από Αμερική, Ισραήλ, Ελβετία, Αγγλία συναντήθηκαν στα αγαπημένα πάτρια εδάφη.

Το πρόγραμμα ξεκίνησε την Παρασκευή με ένα λαμπρό Καμπαλάτ Σαμπάτ σε μια κατάμεστη Συναγωγή, όπου η κοινότητα Λάρισας υποδέχτηκε τα «παιδιά» της. Αμέσως μετά οι κυρίες της κοινότητας, στην αυλή του σχολείου πρόσφεραν ένα δείπνο με πεντανόστιμες παραδοσιακές λιχουδιές. Στις τάξεις του σχολείου είχαν στηθεί σε μεγάλα πάνελ μεγεθυμένες παλιές φωτογραφίες από όλες τις κοινοτικές δραστηριότητες, από οικογένειες, συντροφιές, επαγγέλματα, μαθητές του σχολείου, που ζητήσαμε από τα μέλη να μας τις εμπιστευθούν. Όλα αυτά, μαζί με τις αγκαλιές, τα φιλιά και τα ζεστά λόγια που ακούγονταν σε διάφορες γλώσσες προκαλούσαν δάκρυα χαράς και συγκίνησης. Τραγούδια εβραϊκά, ισπανικά και παλιά ελληνικά, με επιμέλεια διαλεγμένα, έφεραν κι αυτά στην επιφάνεια αναμνήσεις!

Το πρωί του Σαββάτου, μετά την πανηγυρική λειτουργία, όλοι ακολούθησαν έναν περίπατο σε γνώριμα μέρη: Έξι δρόμοι, Αλκαζάρ, Φρούριο, Πλατείες κλπ. και όλοι είχαν να θυμηθούν ιστορίες και πρόσωπα των νεανικών τους χρόνων.

Η κεντρική εκδήλωση το ίδιο βράδυ, έγινε στο κέντρο «Αρχοντικό». Τίμησαν την εκδήλωση μας ο περιφερειάρχης Κώστας Αγοραστός, ο δήμαρχος Κώστας Τζανακούλης, ο Υφυπουργός Υγείας Βασίλης Φαρμάκης και βουλευτές της πόλης. Ήταν κάτι σπουδαίο για την πόλη της Λάρισας αυτό που γινόταν αυτές τις τρεις μέρες! Ρίτα Μωυσή και Μπέττυ Μαγρίζου με την βοήθεια σλάιντς κάναμε μια αναδρομή στο παρελθόν της Λάρισας, ξαναζωντανεύοντας στους κατασυγκινημένους προσκεκλημένους, την ζωή του τότε. Σήμα κατατεθέν της συνάντησης ήταν οι ακόλουθοι στίχοι του Μιχάλη Γκανά στο τραγούδι «Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια»

Στα ίδια μέρη θα ξαναβρεθούμε

Τα χέρια θα περάσουμε στους ώμους

Παλιά τραγούδια για να θυμηθούμε

Με ονόματα και βλέμματα και δρόμους

Κι αν’ άλλαξαν οι φίλοι μας λιγάκι

Αλλάξαμε και ‘μεις με τη σειρά μας

Σκορπίσανε μια νύχτα οι ζωές μας

Αλλά βρισκόμαστε στα όνειρά μας.

Στην συνέχεια μια ομάδα εθελοντών ερασιτεχνών ηθοποιών (Καρολίνα, Σίμων, Ζακ, Σαρίτα, Ντάβιντ, Σούζυ, Ρεβέκκα, Ρασέλ, Ααρών, Νίνος, Αννέτα, Αλίνα, Νινέτα) με την σκηνοθετική βοήθεια του Βαγγέλη Κολώνα, απέδωσαν το καταπληκτικό θεατρικό της Νινέτας Φάις και της Αλίνας Μωϋσή, το οποίο άλλοτε με χιούμορ άλλοτε με συγκίνηση ζωντάνεψε τις γιορτές μας, τις παραδόσεις μας αλλά και τις μαύρες μέρες που στοίχειωσαν τις ζωές των εβραίων στο β’ παγκόσμιο πόλεμο. Το χιούμορ και η χαρά πάντως επικράτησαν, αφού το θεατρικό τελείωνε με την αναπαράσταση ενός γάμου. Ένα μικρό δείγμα από το θεατρικό που θα μείνει αξέχαστο και που μακάρι να το ξαναζωντανέψουμε κάποτε:

Αλίνα :Πού είσαι, βρε μαμά, εσένα θα ψάχνω τελευταία στιγμή; Πού γυρνάς όλη μέρα;

Νινέτα : Ενοιωσα την ανάγκη να κάνω μια βόλτα στην πόλη. Να θυμηθώ τα παλιά τα σπίτια, που δεν υπάρχουν πια, τους ανθρώπους που χάθηκαν, τις σχέσεις, που χάθηκαν μαζί τους. Όλα κι όλους πρέπει να θυμόμαστε σε μέρες χαράς. Ενας κύκλος είναι η ζωή μας, τον ανοίγει και τον κλείνει ένας μαγικός διαβήτης κι είμαστε κι εμείς μέσα με ό,τι πάλιωσε κι με ό,τι είναι καινούργιο.

Πήγα, που λες, στις παλιές γειτονιές. Ψώνισα τουρσιά απ’ το μπακάλικο του Λέων Μιζάν, είπα καλημέρα στον Ηλία Σασών, που έπινε τσίπουρο στο μπαλκόνι, μπήκα στον Χαϊμ Χαζάν, να πω ένα αστείο, πήγα τα παπούτσια μου για φτιάξιμο στον Μάιση, στάθηκα πάλι να ζηλέψω το σπίτι της Καρόλας, χόρεψα ένα βαλς με τον Μουσίκο, είδα τα καινούργια παπούτσια στο Οκαζιόν. Περνώντας απ’ το Ταμουτορά είδα τον μπαρμπα Μηνά, είδα τον Πέπο Ναχμούλη, κουρασμένο απ’ τη δουλειά, πήρα έναν κορσέ από τη Ρούλα Γιακοέλ, βρήκα στην τράπεζα τον Σάββα με τους Μαγριζαίους και τους Φάις, πήρα φόδρα απ’ του Μισδραχή, μια λίρα από τον Πάρδο, καπέλα από τον Νεγρή, τον Λεβή, τον Ζ. Σασών, Κοίταξα τις σόμπες του Τεσουβά, του Μωυσή, του Γιαμαλή, του Αράρ, χάζεψα τα έπιπλα στον Βενουζίου και τον Ζακάρ, είπα καλημέρα στον Αλμπελανσή, τον Σαλής, τον Σακκή και τον Γιοσέφ Κοέν που γύριζαν απ’ το Καλ, είδα τους Φρανσεζίμ να μιλάνε στη γωνία με τους Καλαμαραίους, τους Φιλοσώφ, τον Γιοσήφ Καλδερών και τον Αβράμ Αλχανάτη, ο Ταραμπουλούς μου ‘δωσε ένα μήλο, ο Τουρών μου είπε καληνύχτα…

Αλίνα : Ε, τι να σου πει, καλέ μαμά, ο άνθρωπος, αφού νυχτώσαμε εδώ πέρα, σε λίγο θα βγουν και τ’ αστέρια. Εγώ πάντως φεύγω, πάω στην κυρία Ροζούλα για την πρόβα.

Η συνέχεια είχε φαγητό, τραγούδι και πολύ χορό! Όλοι ένα, όλοι με όλους, όλοι με την ευχή για πάντα!

Η Κυριακή το πρωί ξεκίνησε με προσκύνημα στο Νεκροταφείο στους προσφιλείς νεκρούς συγγενείς. Μια προσευχή και σκέψη για όσους δεν υπήρχαν πια. Μετά επίσκεψη στο Μνημείο Εβραίων Μαρτύρων Κατοχής, στο Μνημείο Άννας Φρανκ, στο σχολείο και στο γραφείο της κοινότητας, όπου αποδόθηκε τιμή στη μνήμη όσων υπήρξαν ραβίνοι και πρόεδροι της Κοινότητας Λάρισας με ανάρτηση των φωτογραφιών τους.

Το μεσημεριανό ουζάκι στο Φρούριο σήμαινε και το τέλος αυτού του υπέροχου τριημέρου και έκανε την ώρα του αποχαιρετισμού πιο ελαφριά. Απίστευτη συγκίνηση, αγκαλιάσματα, υποσχέσεις για καλή αντάμωση ξανά, το γνωστό «λεϊτραότ» λέγονταν από τα χείλη όλων! Με τις ψυχές λυτρωμένες και ελαφρύτερες γύρισαν όλοι στους τόπους τους και στην καθημερινότητά τους. Όσο για εμάς εδώ, που δουλέψαμε γι αυτό το σπουδαίο γεγονός, αμέσως ξεχάσαμε την κούραση και κρατήσαμε την απέραντη χαρά αλλά και τη σκέψη, πως όταν κάτι ωραίο αποφασίσουμε, όσο δύσκολο κι αν είναι, το καταφέρνουμε!

Μπορούμε να το επαναλάβουμε κάποτε; Μπορούμε! Εύχομαι η επαναλειτουργία της ανακαινισμένης μας Συναγωγής να μας δώσει την ευκαιρία να ξανασυναντηθούμε όλοι οι Λαρισαίοι στην πόλη της καρδιάς μας!

Το πλήρες βίντεο της εκδήλωσης διάρκειας 2 ωρών και 49 λεπτών από το κανάλι μας στο youtube: https://www.youtube.com/channel/UCDalrd7E4ON6mfofbhe4wRw