ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΛΑΡΙΣΑΙΩΝ – ΧΑΪΜ ΚΑΛΑΜΑΡΑΣ

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΛΑΡΙΣΑΙΩΝ – ΧΑΪΜ ΚΑΛΑΜΑΡΑΣ
Η ιστορία ενός Λαρισαίου, του Χαΐμ Καλαμάρα, όπως δημοσιεύτηκε σε ισραηλινό περιοδικό. Ο Χαΐμ γεννήθηκε στη Λάρισα το 1931, ήταν ένα από τα κρυμμένα εβραιόπαιδα της κατοχής και κατάφερε με πολλές δυσκολίες να φτάσει στο Ισραήλ, να πολεμήσει για αυτό και να κάνει εκεί την οικογένειά του.
 
Ο Χάιμ Καλαμάρας γεννήθηκε στη Λάρισα το 1931 από τον Αβραάμ και την Τσιτσίλια Καλαμάρα και ήταν το πέμπτο από τα έξη αδέλφια. Όταν ξεκίνησε ο πόλεμος της Αλβανίας στις 28\10\1940 ο Χάιμ ήταν 9 χρονών και επειδή σταμάτησαν τα σχολεία και για να μην γυρίζει στους δρόμους προτίμησε να δουλέψει στο εκκοκκιστήριο του θείου του και νονού του Δαβιτσόν Μαγρίζου. Στις 21\12\1940 οι Ιταλοί βομβάρδισαν τη Λάρισα και σκοτώθηκε ο θείος Δαβιτσόν . Ο Χάιμ συνέχισε να δουλεύει στην εταιρία Μαγριζου , την οποία κληρονόμησαν τα παιδιά του. Τον Απρίλιο του 1941 μπήκαν οι Γερμανοί στην Ελλάδα και είχαν σκοπό να την μοιράσουν με την Ιταλία και την Βουλγαρία. Στην Λάρισα από το ’42 άκουγαν ότι απαγορευόταν στους εβραίους της Θεσσαλονίκης να κυκλοφορούν και φοβόντουσαν . Ένας γείτονας της οικογένειας πήγε στην μητέρα του Χάιμ και της είπε: ‘’κ. Τσιτσίλια φθάνουν οι Γερμανοί στη Λάρισα , σας συστήνω να φύγετε’’ και επίσης της είπε, πως αυτός με το λεωφορείο του, που έκανε τη διαδρομή Λάρισα- Αγιά , όταν επιτρεπόταν η κυκλοφορία ,θα μπορούσε να την πάρει μαζί του . Τότε αποφάσισαν να μοιραστεί η μεγάλη οικογένεια. Σε πρώτη φάση έφυγε η μητέρα με τα τρία παιδιά χωρίς λεφτά και χωρίς προορισμό. Στο ίδιο λεωφορείο ήταν και μια γνωστή με το όνομα Ζακάρ , που ήδη είχαν βρει σπίτι στην Αγιά και τους φιλοξένησε για λίγες μέρες. Μετά ήρθε και η υπόλοιπη οικογένεια με τον πατέρα Αβραάμ και τα δυο παιδιά εκτός από την μικρή Αλέγρη , η οποία έμεινε στην συγγενική οικογένεια του Ζαχαρία και της Ρόζας Σασσών. Στην Αγιά ο Αβραάμ συνάντησε τυχαία έναν καλό του φίλο Χριστιανό, από την Λάρισα και αυτός τους πρότεινε να πάνε στο δικό του σπίτι στην Ρέτσανη χωρίς πληρωμή. Όμως όταν πήγαν να το δουν ήταν ένα πολύ μικρό δωμάτιο. Μια γειτόνισσα , που την λέγανε Σοφία Βελέντζα, τους πρότεινε να τους νοικιάσει ένα δωμάτιο στο δικό της σπίτι. Ο Χάιμ ήταν 11 χρονών και δούλεψε στο χωριό. Φρόντιζε μια αγελάδα από το πρωί ως το απόγευμα, την έβγαζε να βοσκήσει και σε αντάλλαγμα του έδιναν λίγο φαί.
Όταν το 1944 τέλειωσε ο πόλεμος η οικογένεια γύρισε στη Λάρισα. Βρήκαν το σπίτι τους κατειλημμένο από έναν οίκο ανοχής. Κατάφεραν να αποδείξουν ότι είναι δικό τους και η αστυνομία τους το παρέδωσε.
Το Χανουκά του 1945 ο Χάιμ ήταν 14 χρονών και με τον φίλο του τον Γιοσέφ ( Πέπο) Βενουζίου αποφάσισαν να πάνε στο Ισραήλ. Καθώς ήταν μικροί και δεν είχαν την συγκατάθεση των γονιών τους ο μόνος που μπορούσε να τους δώσει άδεια να φύγουν ήταν ένας εβραίος φαρμακοποιός στη Λάρισα. Με την βία κατάφεραν να τον πείσουν αν υπογράψει. Ανέβηκαν στο πλοίο Άγιος Δημήτριος και είχαν ένα πολύ δύσκολο ταξίδι σε πολύ ταραγμένη θάλασσα. Οι Άγγλοι στο Ισραήλ έψαχναν το πλοίο για να το εμποδίσουν να προσαράξει στο Ισραήλ. Ένα αγγλικό αεροπλάνο δυστυχώς τους είδε . Όταν έφθασαν στο λιμάνι Σφάιμ επειδή ήταν τρικυμία τους αποβίβασαν στους ώμους οι εβραίοι του Ισραήλ και τους μοίρασαν σε διάφορα σε διάφορα σπίτια για να μην τους βρουν οι Άγγλοι. Κάτι Άραβες ψαράδες τους είδαν και γι αυτό τους έπιασα ομήρους για να μην τους καταδώσουν στους Άγγλους. 200 νέοι και παιδιά έφθασαν εκείνη τη μέρα από την Ελλάδα στο Ισραήλ. Ο Χάιμ ένα 14χρονο παιδί μόνο πέρασε από διάφορα χωριά με άγνωστους ανθρώπους . Στην Ιερουσαλήμ που έφθασε πήγε σχολείο και μετά στο στρατό. Ο Χάιμ συμμετείχε σε όλους τους πολέμους για να απελευθερώσει τα μέρη που κατείχαν οι Άραβες . Μέχρι 55 χρονών πήγαινε στο στρατό όταν είχε πόλεμο . Ο Χάιμ παντρεύτηκε την Σίμχα κι έκαναν 4 παιδιά. Όταν τέλειωσε το στρατό δούλεψε σε μια μεταφορική εταιρία, μετά αγόρασε δική του νταλίκα και γύριζε ολόκληρο το Ισραήλ. Δύσκολη δουλειά αλλά την έκανε με πολλή αγάπη και την κληρονόμησαν τα παιδιά και τα εγγόνια του. Ο Χάιμ ήταν ένας καλόψυχος και πολύ δοτικός άνθρωπος. Του άρεσε να βοηθάει τον κόσμο , που είχε οποιαδήποτε ανάγκη. Δούλεψε μέχρι τα 76 του χρόνια. Ήταν ακριβώς αυτό που σημαίνει το όνομα του! Χάιμ δηλαδή Ζωή !Είχε χιούμορ κι ένα μόνιμο χαμόγελο. Οι οδηγοί , οι φίλοι του, οι συγγενείς και η οικογένεια του τον αγαπούσαν πολύ. Έτσι θα τον θυμόμαστε πάντα!

Αν έχετε οποιαδήποτε απορία...

Μη διστάσετε να επικοινωνήσετε μαζί μας. Θα χαρούμε να ακούσουμε νέα σας!!!
Κενταύρων 29, Πλ. Εβραίων Μαρτύρων Κατοχής, 41222, Λάρισα
2410532965
Δε - Πα: 10:00πμ - 14:00μμ